"Ik ben zó gelukkig met mijn vrijwilligerswerk!"
Ben Aziz Ahtmane uit Algerije werkt fulltime maar houdt eraan om naast zijn job ook vrijwilligerswerk bij Jakoeboe te doen.
“Ik doe vrijwilligerswerk omdat ik dat graag doe en je maakt er mensen blij mee. Stel dat mijn buurvrouw in het ziekenhuis ligt, dan ga ik haar toch bezoeken? Dat is logisch. Wat maakt dat uit, 1 of 2 uurtjes in de week iets doen voor een ander en iemand gelukkig maken? Als een zieke bezoek krijgt, wordt hij al voor de helft beter. Ik vind dat gewoon normaal. Dat was vroeger in mijn land ook zo. Als je verneemt dat een buur, familielid of vriend in het ziekenhuis ligt, dan probeer je hem te helpen. Je gaat op bezoek en praat met die persoon. Als iemand alleen is, wordt hij toch maar down. Het is goed dat er contact is tussen de mensen.
“Ik doe vrijwilligerswerk omdat ik dat graag doe en je maakt er mensen blij mee. Stel dat mijn buurvrouw in het ziekenhuis ligt, dan ga ik haar toch bezoeken? Dat is logisch. Wat maakt dat uit, 1 of 2 uurtjes in de week iets doen voor een ander en iemand gelukkig maken? Als een zieke bezoek krijgt, wordt hij al voor de helft beter. Ik vind dat gewoon normaal. Dat was vroeger in mijn land ook zo. Als je verneemt dat een buur, familielid of vriend in het ziekenhuis ligt, dan probeer je hem te helpen. Je gaat op bezoek en praat met die persoon. Als iemand alleen is, wordt hij toch maar down. Het is goed dat er contact is tussen de mensen.
Ik mag zelf kiezen wat ik doe
Ik leef hier alleen in België. Ik was getrouwd met mijn Belgische vrouw, maar na drie jaar is zij gestorven. In 2011-2012 kwam ik uit Algerije naar hier. Nu overleef ik. (stilte) Ik ben altijd aan het werken.
Jakoeboe leerde ik kennen door een andere Algerijn die hier al als vrijwilliger werkte. Ik zei hem dat ik dat ook graag zou doen, om mensen te helpen. Zo ben ik hier drie jaar geleden ook als vrijwilliger gestart. Elke woensdag kom ik. Zoals je ziet aan mijn T-shirt, kom ik rechtstreeks van mijn werk naar hier. Heel soms, als ik te moe ben, kom ik niet, maar dat is uitzonderlijk. Ik ben zo gelukkig met mijn werk hier!
Vroeger hielp ik bij het kuisen en in de keuken. Nu help ik bij de voedselbedeling. Niemand zegt me wat ik moét doen, ik mag zelf kiezen wat ik hier doe. Als ik iemand ongelukkig zie, dan moet ik iets doen. Daarom doe ik dit werk hier in Jakoeboe. Hier praat je met veel mensen, mensen die je nog nooit eerder hebt ontmoet. Soms doen mensen wel eens moeilijk bij de voedselbedeling, en vragen ze meer dan waar ze recht op hebben. Dan zeggen we hen dat dit niet kan, omdat er anders voor anderen niet voldoende is.
Over mijn privé-leven praat ik maar met twee vrienden. Met de andere Algerijnen praat ik over koetjes en kalfjes, over het weer, het voetbal, over eenvoudige dingen. Als mensen mij vragen waarom ik hier gratis werk, dan zeg ik hen dat mij dat gelukkig maakt. Anders zou ik het niet doen.
Gratis werken maakt me gelukkig
Eerlijk gezegd heb ik er geen idee van of ik verzekerd ben voor het werk dat ik doe. Ik heb daar nog nooit over nagedacht. Ik ga ervan uit dat, als je goede dingen doet voor andere mensen, je je geen zorgen moet maken, dat er niets zal gebeuren. God is dan met jou opdat er niets zal gebeuren. Over verzekeringen denk ik niet na.
De eerste keer dat ik hier kwam, heeft Frederic van alles op een papier genoteerd. Mijn adres en allerlei details. Maar niet als een echt contract met handtekening en zo. Ik heb niets ondertekend, ik heb geen contract, dat was een informele overeenkomst. Een woord is een woord. Als ik zeg dat ik kom, dan kom ik. Voor mij is dat zo.
Ik vind niet dat dit werk betaald moet worden. Vrijwillig is vrijwillig. Als ze je betalen, dan is het geen vrijwilligerswerk meer. Dan moet je het een andere naam geven. Mocht hier meer werk zijn, ik zou onmiddellijk vrienden of familie vragen om hier ook als vrijwilliger te komen helpen. Maar op dit moment hebben we volk genoeg. Het heeft geen zin om hier met te veel te zijn en dan met je vingers te moeten draaien.”
